بنابراین این تحلیل سر آن ندارد که بگوید میانجی‌گری نوعی چاره‌ی فنی عام است. بلکه، با اتکا بر کار میانجی‌گرهای دانا، می‌توانیم نسبت به طرق مختلفِ گرفتار شدن در زندانِ پیش‌فرض‌های‌مان آگاه شویم، به ساده‌لوحی و کلبی‌مسلکی خود، شکست‌های خود از موشکافیِ انتقادی و رفتار کردن بر اساس داوری‌های مناسب، ناتوانی‌های‌مان از تخیل و امید واقف شویم
برنامه‌ریزی در رویکرد سیستمی عبارتست از کنترلِ تغییر در سیستم، سیستمی که متشکل است از ارتباطات و فعالیت‌های بشری که سویه‌ی مکانی یا فضایی دارد.
اگر حق مسکن، معنایی داشته باشد، باید نامِ جنبشی برای دموکراتیک‌سازی، کالایی‌زدایی و بیگانگی‌زدایی از نظام مسکن باشد. تبدیل آن حق به واقعیت است.
هدف این مقاله ارائه‌ی سیر تحول نحوه‌ی برخوردِ شوروی با شهر و شهرگرایی است
بار دیگر تکرار می‌کنم: ما با چیزی به نام سیاست فضا رو‌به‌روییم چرا که فضا اساساً سیاسی‌ست
برنامه‌ریزی سازوکار مکمل بازار در شیوه‌ی تولید سرمایه‌داری در فازِ تولید فضا است که به منظور تخصیص کالاهای عمومی شکل گرفته است
در این نوشته به دنبال آن هستم تا به طور فشرده اشاره‌ای داشته باشم به اغتشاش اپیستمولوژیک یا شناخت‌شناسانه‌ای که در مطالعات شهری به چشم می‌خورد.
همزمانی انتشار ترجمه‌ی مقاله‌ی تبدیل‌شدن به اوربان: طبق کدام معیار؟ با درگذشت فريدمن بهانه‌ای شد تا به‌اجمال به میراثش برای برنامه‌ریزی و برنامه‌ریزان بنگریم. جان فريدمن، پروژه‌ای بزرگ برای کندوکاو در ذهن وصله‌پينه‌ای، و سوژ‌ه‌ی سپرانداخته در جامعه‌ی معاصر سرمايه‌داری است، اما در اين مختصر فقط مختصات نظری، و نه تاريخی، اين فيگور نشانه‌گذاری خواهد شد
در این فصل، به سه سوأل پرداخته‌ام: اول، زبان پژوهش اوربان چیست، یا به بیان دقیق‌تر، وقتی از امر ربان حرف می‌زنیم، منظورمان چیست؟ دوم، چرا باید وقتی پژوهش می‌کنیم، مخصوصاً در آسیا، تمام توجه‌مان معطوف به مناطق شهروستایی باشد؟ و سوم، تصور چه کسی از سیتی اعتبار دارد؟ در پایان با تأملاتی درباره‌ی پژوهش اوربان در آسیا توسط پژوهشگران غربی و آسیایی این فصل را خاتمه می‌دهم.