آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۲۶، پاییز ۱۴۰۲, فضا, فضا و دموکراسی

ایرانشهر یا تاریخِ طبیعیِ شاهنشاهی: نگاهی به فارسی همچون یک تکنولوژی سیاسی

در ایدئولوژی‌های ایرانشهری، وجودِ ایران پیشاپیش مفروض گرفته می‌شود و در نتیجه خودِ ایران تاریخی نمی‌شود. این طبیعی‌انگاریِ ایران، ایران را بیرون از تاریخ و جغرافیا قرار می‌دهد. .

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۲۴، تابستان ۱۴۰۱, فضا, فضا و دموکراسی

آیا کوروش کبیر،‌ هخامنشی بود؟ نگاهی به استدلال‌های دنیل تی. پاتس درباره‌ی تبار غیرایرانی کوروش

به زعم پاتس آنچه ما امروز آن را پرژن امپایر می‌نامیم در واقع یک امپراتوری انشانی بوده که کوروش، شاه انشان آن را پایه‌گذاری کرده است، آنگاه شکل‌گیری آن را نباید تکوینی بدیع تلقی کرد بلکه بیشتر بیانگر نوعی احیا است.

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۱۵ بهار ۹۹, فضا, فضا و دموکراسی, فضا و سرمایه

آن‌جا که صدای مردم بر تن شهر نقش می‌بندد

گرافیتی مداخله‌ای‌ست از طریق افرادی که قدرت را در دست ندارند و از حقوق خود در شهر محروم گشته‌اند. کسانی که سعی در معنادارکردن فضا از طریق نقاشی و ثبت اعتراضات خود بر تن شهر دارند. به‌واسطه‌ نشانه‌شناسی، مجموعه‌ای از مفاهیم و معانی به اذهان شهروندان انتقال می‌یابد و این همان چیزی است که در لفظ لوفور، اهمیت هنری هم‌چون گرافیتی را در عرصه‌های همگانی تأیید می‌کند.

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۱۵ بهار ۹۹, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و فلسفه

دوگانه‌سازی وضعیت: ساختن-عمل-پراکتیس/نساختن-بی‌عملی-نظریه

در نگاهِ ایدئولوژیکِ نظامِ دانشیِ دیسیپلینِ شهرسازی، معمولاً ساختن-عمل-پراکتیس به عنوانِ ارزش­‌های مثبت، بر سویه‌­ی دیگر نساختن-بی‌عملی-نظریه به مثابه­‌ی ارزش­‌های منفی تقدم دارد. هم‌­ارز دانستنِ ساختن با عمل و پیوند خوردن آن با پراکتیس، وجهِ روشن و درخشان دوگانه است؛ که قرار گرفتنِ نساختن-بی­‌عملی-و نظریه­ را در وجهِ تاریک بدیهی نشان می­‌دهد.

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۱۵ بهار ۹۹, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و دموکراسی

پیوند اخلاق و ارزیابی در برنامه‌ریزی: مروری بر آرای ارنست الکساندر

الکساندر اخلاقِ برنامه‌ریزی را فراتر از ارزش‌های زیبایی‌شناختی می‌داند و دو اصل کلیدی که از نظر او این تمایز را برجسته می‌کنند مفهوم منفعت عمومی و مشارکت (به‌عنوان اخلاق رویه‌ای برنامه‌ریزی) هستند.

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۱۴ زمستان ۹۸, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و دموکراسی, فضا و سرمایه

تأملی در چیستیِ طراحی شهری: نگاهی روش‌شناختی به رویکرد الکساندر کاتبرت ‏

کاتبرت صراحتن طراحی شهری را به عنوان یک هنر رد می‌کند. از دید او هنر در شکل‌دهی به دنیای مدرن ناتوان است، و اگرچه طراحی شهری را جذاب‌تر می‌کند اما، بر فرایند طراحیِ شهری حاکم نیست و نباید باشد

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۱۳ پاییز ۹۸, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و سرمایه

ایران‌مال به مثابه‌ی یک کلاژِ هویتی ناهمگون

در این­جا همه‌­چیز موجود است؛ شهر، شهرِ فرنگ است و از همه رنگ؛ از هر دری سخنی به میان آمده است و این موضوع را می­توان در استفاده افراطی و دست و دلبازانه از نشانه‌­های امتحان پس‌­دادۀ معماری گذشته در بخش‌­های مختلفِ این مجموعه به‌وضوح مشاهده نمود.

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ‏۱۱‏بهار ۹۸‏, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و دموکراسی, فضا و سرمایه

از باغ‌ها و چشم‌اندازها

در این چند متن کوتاه، باغ و معماریِ منظره نه صرفا از خلال گفتارهای آکادمیکِ موجود یا مفاهیم تخصصی مطروحه و روزِ رشته‌ی معماری و شهرسازی بل از خلال همپوشانی با ادبیات، شعر، سیاست و فلسفه خوانش می‌شوند

سطح سه, شماره‌ی ‏۱۱‏بهار ۹۸‏, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و دموکراسی, فضا و فلسفه

پوپولیسم، دموکراسی و نوفاشیسم

در واقع، آن‌چه تابه‌حال بر سر کار بوده تنها نام و ایده‌ی دموکراسی بوده که همراه شده با تحولی عظیم در شرایط زندگی کلِ (در حال افزایشِ) جمعیت بشر.

آرشیو, سطح سه, شماره‌ی ۱۰زمستان ۹۷, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و دموکراسی, فضا و فلسفه

ردیابی تفاوت سیاسی

امر سیاسی در وهله‌ی نخست مبتنی بر ترکیب و پویاییِ قوا نیست بلکه متکی است بر گشودگیِ یک فضا. این فضا از طریقِ آزادی گشوده می‌شود