این منطق که نابرابری اقتصادی همهی اَشکال فرودستی را دربر میگیرد، سه مشکل جدی دارد. اولاً هم نظریه و هم شواهد تجربی عکس این را نشان میدهند
لوفور معتقد است همه نظام های بزرگ مازادی/باقی مانده‌ای را از خود بر جای می‌گذارند که از چنگال آن نظام می‌گریزد؛ یعنی باقی‌مانده توسط نظام جویده و به بیرون تف می‌شود
تحقیق من نشان می‌دهد تفکیک جنسیتی اجباری در مکان‌های منفرد، دسترسی زنان به عرصه‌ی عمومی را کاهش می‌دهد، در حالی که تفکیک داوطلبانه موجب افزایش دسترسی زنان می‌شود
مسئله‌ی شهری سرجمع مسائل فنی/تخصصی نیست که بتوان با اتکای به گروهی از متخصصان، آن را حل کرد. مسئله‌ی شهری مسئله‌ی اقتصاد سیاسی فضا است
تا زمانی که نقد ریشه‌ای به موضوعِ مدیریت شهری و فجایعی هم‌چون پلاسکو در میان نباشد، تا اطلاع ثانوی موضوع‌هایی هم‌چون رفتار شهروندان در مواقع بحران، بودجه‌ی آتش‌نشانی و جز آن در اولویت خواهند بود و در بر همین پاشنه خواهد چرخید.
لوفور ادعا می‌کند که صنعتی شدن، زمانی تولیدکننده‌ی شهرگرایی بود و اکنون محصول آن است
با آغاز بهار ۹۶، فضا و دیالکتیک پا در شش ماهگی خود می‌گذارد. در این مجموعه، مقالاتی که از پاییز ۹۵ تا امروز بر روی سایت نشر پیدا کرده است، را آورده‌ایم…