آرشیو, سطح دو, شماره‌ی ۲۶، پاییز ۱۴۰۲, فضا, فضا و دموکراسی

تاریخِ جغرافیاییِ فلسطین/اسرائیل: قوم‌گرایی، ناسیونالیسم‌، و دولت ملی ‏

برداشت صهیونیستی از فضا برداشتی یکدست‌ساز و به دنبال بیشینه‌سازی کنترل یهودیان بر فضا از مجرای طرد دیگران بود. در این روایت، یهودیان بر سرزمینی خالی از سکنه وارد می‌شوند که قرار است رستگاری آن‌ها را که برای قرن‌ها به بوته‌ی فراموشی سپرده شده بود دوباره به ارمغان بیاورد.

آرشیو, سطح دو, شماره‌ی ۲۵، تابستان ۱۴۰۲

آیا رستم «ایرانی» است؟ شاهنامه‌خوانی با دیک دیویس ‏

دیویس در نهایت نتیجه می‌گیرد که بسیار سخت است که بتوان یک هویت ایرانی واحد و یکدست را از بخش‌های اسطوره‌ای و افسانه‌ای شاهنامه بیرون کشید. در مقابل، ‌شاهنامه از دید دیویس آکنده از تضادهای درونی است: تضادهایی که بر روابطی شدیدن درهم‌تنیده تاکید دارند و نه بیرون‌گذار و طردکننده.

سطح دو, شماره‌ی ۲۳، بهار ۱۴۰۱, فضا, فضا و دموکراسی

ایران همچون ملتی خیالی: نگاهی به کتاب طردشده‌ی مصطفا وزیری، مرتدی در مذهب ایران‌شناسی

از دید وزیری، هویت ملی یک توهم‌ تاریخی است. او شرح می‌دهد که چگونه برداشت‌های اروپایی از ملت و ‏ناسیونالیسم، تاریخ‌نگاری را با نظریه‌ی نژادی کتاب شکل‌گیری مفهوم هویت ملی را می‌کاود و استدلال می‌کند که برآمدنِ شرق‌شناسی، ایده‌ی نژاد آریایی، و ‏دسته‌بندی‌های زبانی (مانند زبان هندواروپایی و یا زبان‌های ایرانی) چگونه همبسته و در راستای ایجاد و تقویت یک ‏تاریخ‌نگاریِ الیتیستیِ سوگیرانه و غیرواقعی بوده‌اند.‏درآمیخته است. ‏

دیالکتیک سرمایه, سطح دو, شماره‌ی ۲۲، زمستان ۱۴۰۰, فضا و برنامه‌ریزی

مناظر عملیاتی: پسکرانه‌های کاپیتالوسین

نمی‌خواهیم بگوییم اوربانیست‌های معاصر آگاهانه برداشت فون تونن از پسکرانه‌ی غیرصنعتیِ به هم پیوسته را می‌پذیرند، بلکه می‌گوییم نسخه‌ای از این مدل قرن نوزدهمی همچنان تصور جمعی ما از مناظر غیر-شهری را تسخیر کرده است.

دیالکتیک نظام‌مند, سطح دو, شماره‌ی ۲۲، زمستان ۱۴۰۰, فضا و دموکراسی, فضا و سرمایه, نظریه شکل ارزش

هگل و هائیتی: پیوندی مسکوت‌مانده؛ دیالکتیک ارباب‌-برده و ضرورتِ تاریخ‌نگاریِ یونیورسال از دید سوزان باک‌مورس

«هگل و هائیتی» تاکید می‌کند که فکت‌ها مهم‌ هستند ولی نه به عنوان داده‌هایی با معناهایی ثابت، بلکه همچون مسیرهایی پیوند‌دهنده که می‌توانند پیوسته ما را شگفت‌زده و غافلگیر کنند.

سطح, سطح دو, شماره‌ی ۲۲، زمستان ۱۴۰۰, فضا, فضا و برنامه‌ریزی

برنامه‌ریزی شورشی: قراردادن برنامه‌ریزی رادیکال در جنوب جهانی

برنامه‌ریزی شورشی علاوه بر سازکارهای تقابلیِ مردمی که در فضاهای تمهیدشده‌ی شهروندی صورت می‌گیرند، کردارهای تخاصمی مردمی را که شرایط مشارکت خود را به دست خود خلق می‌کنند، به رسمیت می‌شناسد، و آنها را حمایت و تشویق می‌کند.

Uncategorized, سطح, سطح دو, شماره‌ی ۲۱، پائیز ۱۴۰۰, فضا و برنامه‌ریزی

میدان دادن به غافل‌گیری و هنر امر ممکن: درام میانجی‌گری تفاوت‌ها

بنابراین این تحلیل سر آن ندارد که بگوید میانجی‌گری نوعی چاره‌ی فنی عام است. بلکه، با اتکا بر کار میانجی‌گرهای دانا، می‌توانیم نسبت به طرق مختلفِ گرفتار شدن‌ در زندانِ پیش‌فرض‌های‌مان آگاه شویم، به ساده‌لوحی و کلبی‌مسلکی خود، شکست‌های خود از موشکافیِ انتقادی و رفتار کردن بر اساس داوری‌های مناسب، ناتوانی‌های‌مان از تخیل و امید واقف شویم

سطح, سطح دو, شماره, شماره‌ی ۲۱، پاییز ۱۴۰۰, فضا و فلسفه

دایره‌ی نوشتار، برزخِ سطور

ورود به دایره‌ی نوشتار ملازم عبور از گزاره‌ای است که گفته نمی‌شود، بلکه خوانده می‌شود. صورتی از روایت که باقی‌مانده‌ی اصلِ حادثه است و توانِ آن را دارد (یا کسب می‌کند) تا بر آنچه تحمیل می‌شود بشورد.

سطح دو, شماره‌ی ۲۱، پائیز ۱۴۰۰, شماره‌ی ۲۱، پاییز ۱۴۰۰, فضا, فضا و برنامه‌ریزی

مَسی، فوکو، و پروژه‌ی برنامه‌ریزی کلانشهری ملبورن

آنچه طرح پهنه‌بندی ترسیم نمی‌کند، اما به شکل‌گیری‌ آنها کمک می‌کند، نابرابری‌های طبقاتی و جنسیتی ساخت‌یافته‌ای هستند که در سازمان فضایی منطقه‌ی شهری بازتاب یافته است.

دیالکتیک, سطح دو, شماره‌ی ۲۱، پاییز ۱۴۰۰, فضا و دموکراسی

تولید فضای جنسیتی‌-طبقاتی: نگاهی به فضازمانِ ایرانِ دهه‌ی ۱۳۵۰ از خلال سینمای داستانی عباس کیارستمی

فیلم‌های کیارستمی را می‌توان همچون شکلی ضمنی از آنچه لوفور نقد زندگی روزمره می‌نامد نگریست و تفسیر کرد. روایت سینمایی کیارستمی در این سه فیلم به این ترتیب بازنمایی‌کننده‌ی فضای روزمره‌ی زندگی کودکان در گوشه‌هایی از ایرانِ دهه‌ی ۱۳۵۰ شمسی است.