چارچوب شناخت‌شناسانه به دنبال آن است تا پایه‌های فکری و سیاسی بحث‌های معاصر را درباره‌ی مسئله‌ی اوربان توضیح دهد و مبنایی تحلیلی را برای رمزگشایی جغرافیاهای به سرعت متغیر اوربانیزاسیون و مبارزه‌ی شهری در سرمایه‌داری اوایل سده‌ی بیست و یکم عرضه کند.
آنچه نانسی پیش می‌نهد نوعی بازنویسیِ هستی و زمانِ هایدگر است که در آن مفهومِ میتزاینْ امری اساسی و اصیل [یا خاستگاهی] باشد. نانسی در یک پانویس، با یک بایدِ دیگر می‌نویسد: «هستی و زمان باید بازنویسی شود»
گسترش جغرافیایی و رد پای اکولوژیکی آبِ شهری نه تنها محیط‌ها و مکان‌های بسیار دور از شهر را با تغییر و تحول روبه‌رو کرده بلکه نزاع بر سر منابع محدود آبی را میان افراد و گروه‌ها مختلف تشدید کرده است. در برخی موارد فشار بر توان هیدرولوژیکی آب‌ها چنان از حد گذشته است که راه‌حلی جهانی را می‌طلبد (مانند آنچه در اسرائیل اتفاق افتاده است).
بزرگ‌ترین سهم اونو بازصورت‌بندی منطق درونی سرمایه است، بر اساس فهمی صریح که صورت‌بندی منسجم آن متکی بر این ایده است که [منطق سرمایه] منطق جاری در جامعه‌ی سرمایه‌داری ناب است.
یک معماری افراط نباید صرفا ارضای نیازهای زمان حال را هدف بگیرد بل باید به تولید امیال آینده نظر داشته باشد، نباید صرفاً مصرف عملی را برآورده سازد بل باید به آن مصرف آینده نیز نائل شود که همه‌ی نیات و مقاصدِ زمان حال را استحاله می‌بخشد.
برنامه‌ریزی در رویکرد سیستمی عبارتست از کنترلِ تغییر در سیستم، سیستمی که متشکل است از ارتباطات و فعالیت‌های بشری که سویه‌ی مکانی یا فضایی دارد.