آرشیو, سطح یک, شماره‌ی ۱۷ پاییز ۹۹, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و دموکراسی, فضا و سرمایه

مجادلات انتقادی در نظریه‌ی برنامه‌ریزی

تعارض‌­های برآمده از جهانی‌شدن و پاسخ­‌های ارائه شده از سوی نظریه­‌يِ برنامه‌­ریزی و برنامه‌­ریزان، محورِ اصلی بحث­‌های جدلی و انتقادیِ سانیال، فریدمن و آلکساندر است. سانیال بر مصالحه­‌يِ اخلاقی در جهانِ سرشار از تعارضِ اصول تاکید دارد و در این ارتباط ارزیابی بدبینانه­‌ای نسبت به کارآمدی نظریه­‌يِ برنامه­‌ریزی دارد. فریدمن در مقام دفاع از نظریه­‌يِ برنامه‌­ریزی، معرفت­‌شناسیِ مبتنی بر یادگیری اجتماعی را برای مواجهه با تعارض­‌های یادشده برجسته می­‌کند و در نهایت آلکساندر، پاسخی رادیکال و مرتبط با دگرگونی اجتماعیِ دانش را مطرح می­‌کند و از دو راه‌­حلِ پیشین فراتر می‌­رود.

آرشیو, سطح یک, شماره‌ی ۱۲ تابستان ۹۸‏, فضا, فضا و برنامه‌ریزی

مروری بر کتاب برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای، رویکردی سیستمی. نوشته‌ی برایان مک‌لاکلین

برنامه‌ریزی در رویکرد سیستمی عبارتست از کنترلِ تغییر در سیستم، سیستمی که متشکل است از ارتباطات و فعالیت‌های بشری که سویه‌ی مکانی یا فضایی دارد.

جان فریدمن
آرشیو, سطح دو, شماره‌ی ۴ تابستان ۹۶, فضا و برنامه‌ریزی

فريدمن: جان زيبا!

همزمانی انتشار ترجمه‌ی مقاله‌ی تبدیل‌شدن به اوربان: طبق کدام معیار؟ با درگذشت فريدمن بهانه‌ای شد تا به‌اجمال به میراثش برای برنامه‌ریزی و برنامه‌ریزان بنگریم. جان فريدمن، پروژه‌ای بزرگ برای کندوکاو در ذهن وصله‌پينه‌ای، و سوژ‌ه‌ی سپرانداخته در جامعه‌ی معاصر سرمايه‌داری است، اما در اين مختصر فقط مختصات نظری، و نه تاريخی، اين فيگور نشانه‌گذاری خواهد شد

تبدیل شدن به اوربان، طبق کدام معیار
آرشیو, سطح دو, شماره‌ی ۴ تابستان ۹۶, فضا, فضا و برنامه‌ریزی, فضا و دموکراسی

تبدیل‌شدن به اوربان: طبق کدام معیار؟

در این فصل، به سه سوأل پرداخته‌ام: اول، زبان پژوهش‌ اوربان چیست، یا به بیان دقیق‌تر، وقتی از امر ربان حرف می‌زنیم، منظورمان چیست؟ دوم، چرا باید وقتی پژوهش می‌کنیم، مخصوصاً در آسیا، تمام توجه‌مان معطوف به مناطق شهروستایی باشد؟ و سوم، تصور چه کسی از سیتی اعتبار دارد؟ در پایان با تأملاتی درباره‌ی پژوهش اوربان در آسیا توسط پژوهشگران غربی و آسیایی این فصل را خاتمه می‌دهم.