عقلانیتْ گفتمانی است از قدرت. عقلانیت وابسته به زمینه است و زمینه اغلب قدرت است. قدرت در عقلانیت نفوذ کرده و کار‌کردن با مفهومی از عقلانیت که در آن قدرت غایب باشد بی‌معناست.
این مقاله مطالعه‌ای تطبیقی است از دیدگاه‌های اصلیِ هابرماس و فوکو در خصوص مسئله‌ی دموکراسی و جامعه‌ی مدنی. بطور مشخص‌تر، اخلاقِ گفتمانِ هابرماس در تقابل با اخلاق و تحلیل قدرتِ فوکو قرار می‌گیرد و امتیازاتِ هر یک از آنها برای کسانی که به درک و ایجادِ تغییرِ اجتماعیِ دموکراتیک علاقه‌مندند، مورد ارزیابی و بررسی قرار می‌گیرد.
فوكو بر آن است كه از سده‌ی هیجدهم به این سو پزشكی و سیاست، با ملاحظه و ضرورتِ اقدام در سیتی‌هایی كه به‌طورِ فزاینده بر جمعیت‌شان افزوده می‌شد، به هم گره می‌خورند. پزشكی به‌سان یك انضباط در فرایندها، تكنیك‌ها و مداخلاتی درگیر شد كه شدیداً در پیوند با تحولات، اهداف و مقاصد سیاسی قرار داشتند