نظریه‌ی اجاره‌ی زمین در انگلستان متولد شده است. مارکس و انگلس آن را به عنوان ادای سهم بسیار مهم اقتصاددانان «کلاسیک» انگلیسی به علم عنوان کرده‌اند چون «فقط در انگلستان شیوه‌ی تولیدی وجود داشته که در آن واقعاً اجاره‌ی زمین از سود و بهره تفکیک شده بود
کمبل به بنیادِ نظریه‌ی برنامه‌ریزی شهری، یعنی نحوه‌ی پیوند دادنِ دانش و کنش، باید و هست، می‌پردازد. اما توجه به چند نکته ضروری است. چارچوب تحلیل کمبل بدون توجه به یک چارچوب گسترده‌ترِ اقتصاد سیاسی، به عقیده‌ی من، دست‌کم برای ایران، چندان نمی‌تواند کارگشا باشد. در تحلیل کمبل به روشنی نوعی خوشبینی نسبت به قدرتِ برنامه‌ریزی برای تغییر به چشم می‌خورد.
فراموش کردن مالکیت هزینه‌های جدی دارد، چون مالکیتْ ما را فراموش نکرده است. با وجود این، نگاه‌های آلترناتیو توسط مدل صلب مالکیتی که ما طبق آن عمل می‌کنیم پنهان شده است.
آنچه نانسی پیش می‌نهد نوعی بازنویسیِ هستی و زمانِ هایدگر است که در آن مفهومِ میتزاینْ امری اساسی و اصیل [یا خاستگاهی] باشد. نانسی در یک پانویس، با یک بایدِ دیگر می‌نویسد: «هستی و زمان باید بازنویسی شود»
یک شهر گشوده صرفاً فضایی نیست که به صورت برابر قابل دسترس و بهره‌برداری برای همگان باشد، و همه‌ی مردم به صورت برابر احساس تعلق کنند
در این چند متن کوتاه، باغ و معماریِ منظره نه صرفا از خلال گفتارهای آکادمیکِ موجود یا مفاهیم تخصصی مطروحه و روزِ رشته‌ی معماری و شهرسازی بل از خلال همپوشانی با ادبیات، شعر، سیاست و فلسفه خوانش می‌شوند
در واقع، آنچه تابه‌حال بر سر کار بوده تنها نام و ایده‌ی دموکراسی بوده که همراه شده با تحولی عظیم در شرایط زندگی کلِ (در حال افزایشِ) جمعیت بشر.
امر سیاسی در وهله‌ی نخست مبتنی بر ترکیب و پویاییِ قوا نیست بلکه متکی است بر گشودگیِ یک فضا. این فضا از طریقِ آزادی گشوده می‌شود
بار دیگر تکرار میکنم: ما با چیزی به نام سیاست فضا روبهروییم چرا که فضا اساساً سیاسیست
در نزدِ نانسی، هستیشناسی نه تنها انکارِ نقد نیست که شرطِ امکان آن است