از اصلی‌ترین مضامین اندیشه‌ی نانسی موضوع باهم‌بودنِ ما در جامعه‌ی معاصر است. چگونه هنوز میتوان از یک «ما» یا نوعی تکثر یا بسگانگی، بدون بدل‌کردنِ آن به یک هویتِ جوهری و انحصاری و طارد، سخن به میان آورد. امروزه شرایط سخن‌گفتن از یک «ما» چیست؟
نظریه‌ی اجاره‌ی زمین در انگلستان متولد شده است. مارکس و انگلس آن را به عنوان ادای سهم بسیار مهم اقتصاددانان «کلاسیک» انگلیسی به علم عنوان کرده‌اند چون «فقط در انگلستان شیوه‌ی تولیدی وجود داشته که در آن واقعاً اجاره‌ی زمین از سود و بهره تفکیک شده بود
خطراتی جدی شهر را در معنای کلی و هر شهری را به طور خاص تهدید می‌کند. این خطرات روز به روز حادتر می‌شوند. شهرها برپایه‌ی وابستگی دوگانه به تکنوکراسی و بوروکراسی، در یک کلام بر پایه‌ی نهادها شکل گرفته‌اند. در واقع، امر نهادی که زندگی شهری را متصلب می‌کند، دشمن حیات شهری [la vie urbaine] است.
در اینجا همه‌چیز موجود است؛ شهر، شهرِ فرنگ است و از همه رنگ؛ از هر دری سخنی به میان آمده است و این موضوع را میتوان در استفاده افراطی و دست و دلبازانه از نشانه‌های امتحان پس‌دادۀ معماری گذشته در بخش‌های مختلفِ این مجموعه به‌وضوح مشاهده نمود.
کمبل به بنیادِ نظریه‌ی برنامه‌ریزی شهری، یعنی نحوه‌ی پیوند دادنِ دانش و کنش، باید و هست، می‌پردازد. اما توجه به چند نکته ضروری است. چارچوب تحلیل کمبل بدون توجه به یک چارچوب گسترده‌ترِ اقتصاد سیاسی، به عقیده‌ی من، دست‌کم برای ایران، چندان نمی‌تواند کارگشا باشد. در تحلیل کمبل به روشنی نوعی خوشبینی نسبت به قدرتِ برنامه‌ریزی برای تغییر به چشم می‌خورد.
فراموش کردن مالکیت هزینه‌های جدی دارد، چون مالکیتْ ما را فراموش نکرده است. با وجود این، نگاه‌های آلترناتیو توسط مدل صلب مالکیتی که ما طبق آن عمل می‌کنیم پنهان شده است.