برداشت صهیونیستی از فضا برداشتی یکدست‌ساز و به دنبال بیشینه‌سازی کنترل یهودیان بر فضا از مجرای طرد دیگران بود. در این روایت، یهودیان بر سرزمینی خالی از سکنه وارد می‌شوند که قرار است رستگاری آن‌ها را که برای قرن‌ها به بوته‌ی فراموشی سپرده شده بود دوباره به ارمغان بیاورد.
دیویس در نهایت نتیجه می‌گیرد که بسیار سخت است که بتوان یک هویت ایرانی واحد و یکدست را از بخش‌های اسطوره‌ای و افسانه‌ای شاهنامه بیرون کشید. در مقابل، شاهنامه از دید دیویس آکنده از تضادهای درونی است: تضادهایی که بر روابطی شدیدن درهم‌تنیده تاکید دارند و نه بیرون‌گذار و طردکننده.
از دید وزیری، هویت ملی یک توهم تاریخی است. او شرح می‌دهد که چگونه برداشت‌های اروپایی از ملت و ناسیونالیسم، تاریخ‌نگاری را با نظریه‌ی نژادی کتاب شکل‌گیری مفهوم هویت ملی را می‌کاود و استدلال می‌کند که برآمدنِ شرق‌شناسی، ایده‌ی نژاد آریایی، و دسته‌بندی‌های زبانی (مانند زبان هندواروپایی و یا زبان‌های ایرانی) چگونه همبسته و در راستای ایجاد و تقویت یک تاریخ‌نگاریِ الیتیستیِ سوگیرانه و غیرواقعی بوده‌اند.درآمیخته است.