آنچنان که رسم و اسلوب ماست، تمام این متون حول محور نظریه‌ی انتقادی فضا می‌چرخند؛ برخی با تاکید بر شهر/شهری‌شدن، برخی دیگر با تاکید بر فضای ملی، و بین‌المللی. اما مقالات منتشرشده در سال گذشته چند تفاوت کلیدی با سنوات پیشین داشته‌اند. اول آنکه تنوع حوزه‌ای مقالات گسترش یافته‌است. بر سبیل همیشگی متونی با موضوع اقتصاد سیاسی، نظریه‌ی برنامه‌ریزی و طراحی شهری، تولید فضا، رویکردهای فوکویی، دلوزی، و نظریه فمینیستی در این مجموعه پیدا خواهید کرد.
جغرافیانقادان بر این عقیده‌اند که یک رویکرد انتقادی مناسب به موضوعات، متون، و وقایعِ فضازمان‌مندِ مورد بررسی باید متاثر از پرکتیسی نظری باشد که قادر است با شرایط متغیر و متلونی مواجه شود که شرایط امکان خودِ نقد هستند. یعنی نظریه‌ی ژئوکریتیکال نوعی نقطه‌یِ ارشمیدسی ارائه می‌دهد، هر چند حالا لزومن غیرقطعی و موقتی، که از آن‌جا می‌توان موقعیت در میانه‌ی چیزها بودن را فهمید، و نظریه محرکی انتقادی را برای بازتصویرپردازیِ این موقعیتِ مشخص درونِ نظامِ جهانی با نگاهی به گذشته و آینده‌اش فراهم می‌کند.
سال گذشته فضا و دیالکتیک سومین سال فعالیت خود را پشت سر گذاشت و چهارساله شد. چنانکه روشن است مطالعات شهری بطور عام (و لوازم مفهومی همبسته‌ی آن) در کانون فعالیت‌های نظری این نشریه قرار دارد.
با آغاز بهار ۹۷ فضا و دیالکتیک یک‌سال و نیمه شد ، با نگاهی به گذشته و تلاش برای ترسیم
چشم‌انداز آینده متون منتشر شده در یک سال گذشته در این مجموعه گردآوری شده است
تقلیل امری شهری به مسکن و زیرساخت، بخشی از کوته‌بینی حیات سیاسی راست و هم‌چنین چپ است
لوفور ادعا می‌کند که صنعتی شدن، زمانی تولیدکننده‌ی شهرگرایی بود و اکنون محصول آن است
با آغاز بهار ۹۶، فضا و دیالکتیک پا در شش ماهگی خود می‌گذارد. در این مجموعه، مقالاتی که از پاییز ۹۵ تا امروز بر روی سایت نشر پیدا کرده است، را آورده‌ایم…
به‌عنوان دانش‌آموخته‌ی علوم اجتماعی همواره دغدغه‌ی این را داشتم که چگونه در تحقیقات دانشگاهی‌ام از شرِ فصل روش‌شناسی خلاص شوم.